Ile kalorii ma Baranina i jagnięcina?

Baranina to mięso, które otrzymuje się z barana lub owcy. Mięso baranie obecnie nie należy do popularnych, ustępuje znacząco wołowinie czy wieprzowinie. Popularnością cieszy się w krajach muzułmańskich, gdzie z uwagi na przekonania religijne, spożywanie wieprzowiny jest zakazane. Gdy mowa o krajach europejskich, baranina jest ważnym składnikiem kuchni islandzkiej. Na mięso baranie w Polsce nie ma większego popytu, gdyż jedynie na Podhalu istnieje zapotrzebowanie na dania, których podstawą jest baranina. Jeżeli mowa o największych producentach baraniny, to należy tutaj wymienić USA, Arabię Saudyjską, Niemcy, Francję, Wielkię Brytanię, Chiny oraz RPA i Meksyk.
Za jakość, smak mięsa baraniego w dużej mierze odpowiada wiek zwierzęcia, z którego je pozyskano. W wielu przypadkach, zanim zwierzę zostanie skierowane na ubój, jest wykorzystywane celem uzyskania wełny.
Baranina może przyrządzana na rozmaite sposoby, gdzie jednym z nich jest marynowanie. Zanim mięso baranie zostanie poddane obróbce cieplnej, przez minimum 12 godzin powinno być marynowane, najlepiej przy użyciu zsiadłego mleka lub octu. To gwarancja, że przygotowana potrawa będzie nie tylko soczysta i miękka, ale przede wszystkim pobudzi zmysły, zarówno węchu, jak i smaku.

Baranina – podział

Z półtuszy baraniej (połówki baranów, gdzie usunięto narządy wewnętrzne, czyli podroby) pozyskuje się wiele elementów. Według polskiej taksonomii baraniny, głównych elementów jest 9. Trzeba pamiętać, że podział półtuszy występujący w Polsce, może być inny od tego, który stosowany jest w innych krajach. Jak wygląda takie podział?

• Górka, in. plecówka (1): mięso z kością, pochodzące z odcinka przedniego partii górnej piersiowej wraz z łopatką. Mięśnie płytki z łopatki są najlepsze na zrazy, mięso mielone, pieczeń zwijaną. Grube kawałki mięsa z łopatki używa się na pieczenie duszone.
• Antrykot (2): mięso z kością, z odcinka tylnego górnej partii piersiowej ćwierćtuszy. Jego przeznaczenie to najczęściej befsztyki, zrazy bite, pieczeń duszona, gulasz, czy sztuka mięsa.
• Comber (3): część pochodząca z części lędźwiowej grzbietu, jednak bez nerki. Używany przy potrawach smażonych, duszonych, pieczonych. Niezwykle cenione przez kulinarnych smakoszy.
• Udziec (4): część do gotowania, pieczenia lub duszenia.
• Mostek (5): część dolna partii piersiowej, pozbawiona połowy mięśnia brzusznej przepony. Jest doskonały na sztukę mięsa, gotowania lub duszenia w małych kawałkach.
• Goleń tylna i przednia (6 i 7): środkowa część kończyny, znakomicie nadająca się do duszenia, na masę mieloną, gulasz lub sztukę mięsa.
• Karkówka (8): mięso z kością z przedniej części grzbietowej i odcinka szyjnego. Karkówka powinna zostać w pełni pozbawiona słoniny. Karkówka jest całkowicie wykorzystywana w kuchni, mimo iż jest poprzerastana tłuszcze i tkanką łączną. Doskonała na kotlety mielone, steki, duszenia.

Jagnięcina to baranina, którą pozyskuje się z jagniąt, mających maksymalnie 12 miesięcy. Jagnięcinę cechuje niska zawartość tłuszczu, co czyni mięso wyjątkowo delikatnym.

Mięso baranie – wartości odżywcze

Baranina to znakomite źródło wielu składników odżywczych, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania. Znaleźć w nim można wysokowartościowe białko, cynk, żelazo, witaminy z grupy B, witaminy B12.
W mięsie baranim zawartość białka wynosi nawet 20%. Wartość odżywcza takiego białka jest bardzo wysoka. Dodatkowo w białku znajdziemy niezbędne aminokwasy. Wystarczy 100 g mięsa baraniego, oczywiście chudego, aby pokryć około 1/3 dziennego zapotrzebowanie na ten składnik.
Chude mięso o wadze 100 g po ugotowaniu dostarcza tylko 100 kcal. Jeżeli podamy mięso takiej samej wagi, ale usmażone i w panierce, to organizm przyjmie już 350 kcal. Stawiając na mięso chude, znacznie obniżymy kaloryczność, co sprzyja nie tylko np. odchudzaniu, ale przede wszystkim zdrowotnie wpływa na organizm.

TABELA: mięso baranie – wartości odżywcze i kalorie

Mięso baranie bez kości w sklepach – jaka jest jego jakość?

Mięso baranie bez kości zostało podzielone na trzy kategorie. Oto one:
Klasa I: mięso chude, nieścięgniste.
Klasa II: mięso chude, ścięgniste.
Klasa III: mięso krwawe, z węzłami chłonnymi i ścięgnami.