Choroby nowotworowe uznawane są za cywilizacyjną plagę. Coraz więcej osób, w różnym wieku, mieszkających w różnych szerokościach geograficznych, choruje na wszelkiego rodzaju nowotwory. Wśród nich wyróżnia się między innymi czerniaki. Z jakim ryzykiem dla zdrowia i życia pacjenta wiąże się występowanie czerniaka?
Czerniak jest nowotworem złośliwym, nazywanym z języka łacińskiego melanomem. Nowotwór ten powstaje na skórze, choć niekiedy może pojawić się również na błonach śluzowych i naczyniowych, a nawet na tęczówce oka. Powszechnie uznaje się, że jednym z impulsów do powstania czerniaka i pojawienia się nieprawidłowości w funkcjonowaniu melanocytów, przyczyniających się do powstania tego rodzaju raka, jest opalanie się na słońcu. Promienie słoneczne docierające do powierzchni skór stanowią czynnik, który jest szkodliwy dla naszego zdrowia.
Czerniak swoim zasięgiem może obejmować:
- Skórę,
- Błony śluzowe jamy ustnej, przełyku, narządów płciowych, odbytnicy,
- Błony naczyniowe,
- Tęczówkę oka.
Na czerniaki narażone są osoby w każdym wieku – bez względu na płeć. Równie dobrze nowotwór ten może zaatakować dziecko, jak i osobę w podeszłym wieku.
Przyczyny powstania czerniaka
Najczęściej z przypadkami czerniaka lekarze mają do czynienia u osób, u których w rodzinie występowała ta choroba. Można więc na tej podstawie stwierdzić, że w pewnej mierze czerniak jest chorobą dziedziczną, uwarunkowaną genetycznie. Wśród możliwych przyczyn powstawania czerniaka wymienia się ponadto:
- Występowanie dużej liczby znamion barwnikowych na całej skórze,
- Długa ekspozycja na słońce,
- Korzystanie z solarium,
- Oparzenia słoneczne.
Rozwój czerniaka
W początkowej fazie swojego rozwoju czerniak pojawia się na skórze i następuje jego szybki wzrost. W pierwszym etapie powstania nie daje on przerzutów, ale rozrasta się w obrębie skóry. Jeśli nagle następuje jego nagły, przyspieszony wzrost, nowotwór tego typu może już dawać przerzuty – najczęściej do węzłów chłonnych, które są zdecydowanie najbardziej narażone na przerzuty nowotworowe. Później mogą się one pojawić w obrębie innych narządów. Jak widać, w leczeniu czerniaka liczy się czas. Wszczęcie leczenia na pierwszym etapie rozwoju nowotworu czerniaka daje ogromne szanse na całkowite wyleczenie pacjenta.
Duże znaczenie w profilaktyce czerniaka ma samokontrola pacjenta. Jeśli zauważy on jakiekolwiek niepokojące zmiany na skórze, np. nagły rozrost znamienia na swoim ciele, albo krwawienie takiej zmiany, powinien on jak najszybciej zwrócić się o konsultację do dermatologa. Jeśli ten będzie miał wątpliwości co do natury zmiany, skonsultuje diagnozę z onkologiem lub chirurgiem. Badania kontrolne pod kątem czerniaka co najmniej raz w roku, albo nawet częściej powinny wykonywać osoby mające wiele zmian barwnikowych na całym ciele.
Częstym badaniem przeprowadzanym w diagnozowaniu czerniaków, jest badanie dermatoskopowe, które polega na oglądaniu zmian skórnych w dużym powiększeniu, z oświetleniem, przy użyciu dermatoskopu. Wczesne wykrycie czerniaka daje największe szanse powodzenia w leczeniu.
Tryb leczenia
Jeśli diagnoza zmiany skórnej wskazuje na czerniaka, należy nie zwlekając rozpocząć leczenie. Ogromne znaczenie dla powodzenia terapii ma czas, w którym pacjent trafi do onkologa. W pierwszym etapie leczenie obejmuje tylko czerniaka i nie zachodzi konieczność wycinania węzłów chłonnych.
Najpierw w terapii dokonuje się wycięcia chorej tkanki, którą poddaje się badaniu histopatologicznemu, które określa stopień zaawansowania choroby i typ tkanki. Jeśli badanie potwierdza czerniaka, dokonuje się poszerzonego wycięcia skóry z blizną po zabiegu diagnostycznym. Jednocześnie, lekarz przeprowadza biopsję najbliższego węzła chłonnego. Jeśli występują w nim przerzuty, węzeł jest wycinany chirurgicznie. Dodatkowo stosowane jest leczenie uzupełniające – immunoterapia.
Komentarze