Tarczyca jest jednym z największych gruczołów w ciele człowieka i pełni wiele ważnych funkcji regulacyjnych. Zaburzenie jej działania może wywołać wiele negatywnych skutków zdrowotnych. Jedną z chorób, które dotyczą tarczycy jest jej niedoczynność.
Niedoczynność tarczycy jest to zespół chorobowy, który obejmuje nie tylko sam gruczoł tarczycy, ale cały organizm. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, jak ważny jest gruczoł tarczycy, będący gruczołem dokrewnym, wewnątrzwydzielniczym. Zaburzenie działania tarczycy powoduje, że produkcja i sekrecja hormonów jest zachwiana. To powoduje niewłaściwe zarządzanie gospodarką metaboliczną organizmu.
Powodem powstania niedoczynności tarczycy jest niedobór tyroksyny i niedostateczne działanie trijodotyroniny. W wyniku niedoczynności tarczycy zaburzony zostaje metabolizm całego organizmu.
Grupa ryzyka
Najczęściej niedoczynność tarczycy dotyka kobiet, zwłaszcza po 60-tym roku życia. Diagnozowana jest obecnie w grupie od 1 do 6% osób, a częstość jej występowania wzrasta z wiekiem. Mężczyźni również są narażeni na to schorzenie, choć w stopniu mniejszym od kobiet.
Niedoczynność tarczycy może występować także u dzieci i jest to schorzenie wrodzone lub nabyte. Jeśli niedoczynność tarczycy jest wrodzona, to wywołana jest brakiem lub poważną wadą gruczoły, który powinien rozwijać się kompletnie w czasie życia płodowego. Najczęściej przyczyną złego rozwoju tarczycy u dzieci jest niedobór jodu w ich najbliższym środowisku życia.
Objawy niedoczynności tarczycy
Niedoczynność tarczycy ma wiele charakterystycznych objawów, choć przeciętnemu pacjentowi trudno je ze sobą skojarzyć. Lekarz pierwszego kontaktu oraz specjaliści z zakresu hormonoterapii powinni jednak rozpoznać je i postawić trafną diagnozę. Wśród najbardziej charakterystycznych i najczęściej występujących objawów niedoczynności tarczycy wymienia się zwolnienie tempa przemiany materii. Nawet jeśli pacjent je mało, to i tak może znacznie przybierać na wadze, a kuracje odchudzające w jego przypadku nie przynoszą wymiernych rezultatów.
Wśród innych objawów niedoczynności tarczycy można wymienić:
- Częste występowanie zaparć,
- Obfite krwawienia i skrócenie cykli miesiączkowych u kobiet,
- Niepłodność,
- Trudności z donoszeniem ciąży,
- Osłabienie organizmu,
- Zmęczenie wysiłkowe i psychiczne,
- Spadek koncentracji,
- Zmniejszenie zdolności skupiania uwagi,
- Zaburzenia pamięci,
- Wyziębienie organizmu, powodujące ciągłe uczucie chłody,
- Osłabienie libido i zaburzenia wzwodu u mężczyzn,
- Zmiany skórne – skóra staje się żółta, zimna, blada,
- Nadmiernie rogowacenie naskórka,
- Łamliwość włosów i przerzedzenie owłosienia,
- Obrzęk podskórny,
- Zwolnienie akcji i czynności serca,
- Osłabienie tętna serca,
- Powiększenie serca,
- Nieprawidłowo obniżone ciśnienie krwi,
- Chrypka, spłycenie oddechu,
- Niewydolność oddechowa,
- Obrzęk stawów.
Diagnoza niedoczynności tarczycy
Jeśli chodzi o pierwotne występowanie niedoczynności tarczycy, to jest ono rozpoznawane na podstawie badania stężenia tyroksyny i tyreotropiny. Zmniejszenie stężenia pierwszej, i zwiększenie stężenia drugiej substancji w surowicy krwi wskazuje na niedoczynności tarczycy.
Z kolei, w przypadku wtórnej postaci choroby, przeprowadza się badania laboratoryjne stwierdzające poziom TSH i T4 w organizmie człowieka.
Leczenie niedoczynności tarczycy
Po postawieniu trafnej diagnozy wskazującej na niedoczynność tarczycy, lekarz specjalista podejmuje decyzję o trybie leczenia pacjenta. Niedoczynność tarczycy zwykle leczy się substytucyjnie, podając leki zawierające sól sodową lewoskrętną tyroksyny. Leczenie niedoczynności tarczycy jest procesem długotrwałym, wymagającym farmakoterapii nawet do końca życia pacjenta.
Komentarze