Bardzo ważną funkcję w gospodarce hormonalnej człowieka odgrywa tarczyca, czyli gruczoł umiejscowiony w przednio-dolnej części szyi każdej osoby. Z tarczycą związana jest choroba nazywana hipertyreozą, czyli popularna nadczynność tarczycy, która powoduje nadprodukcję hormonów.
Nadczynność tarczycy jest chorobą, która często jest diagnozowana, zwłaszcza u kobiet. Powoduje ona, że tarczyca wytwarza znacznie więcej hormonów, niż wskazuje na to zapotrzebowanie organizmu. Prowadzi to do zaburzenia gospodarki hormonalnej u pacjenta. Jeśli nadczynność tarczycy nie zostanie w porę zdiagnozowana, może wywołać przykre konsekwencje zdrowotne, z uszkodzeniem organów wewnętrznych włącznie. Dlatego też przy dostrzeżeniu pierwszych jej objawów, nigdy nie należy ich lekceważyć. Najlepiej w jak najkrótszym czasie skonsultować objawy identyfikowane u siebie lub bliskich, z lekarzem pierwszego kontaktu. On zaś podejmie decyzję o leczeniu lub skieruje pacjenta na specjalistyczne badania, mające potwierdzić lub zaprzeczyć diagnozie wskazującej na nadczynność tarczycy.
Przyczyny nadczynności tarczycy (hipertyreozy)
Wśród możliwych powodów zachorowania na nadczynność tarczycy z reguły lekarze wymieniają:
- Towarzyszącą chorobę Gravesa-Basedowa, objawiającą się nadmierną produkcją hormonów tarczycy,
- Przyczyny immunologiczne,
- Lekką nadczynność części zewnętrznej tarczycy.
Objawy nadczynności tarczycy
Na ogół w pierwszym etapie nadczynność tarczycy wywołuje wiele objawów, które jednak mogą być mylone z innymi schorzeniami. Powoduje ona:
- Uderzenia gorąca,
- Drżenie dłoni,
- Utratę masy ciała, pomimo spożywania zwiększonej ilości posiłków,
- Zwiększoną częstotliwość wypróżniania się,
- Nadmierne pocenie się,
- Problemy ze snem,
- Kołatanie serca,
- Spadek energii,
- Złe samopoczucie,
- Nieustające uczucie niepokoju,
- Problemy z koncentracją,
- Nerwowość,
- Ataki duszności,
- Osłabienie mięśniowe,
- Nieregularne miesiączki u kobiet,
- Łzawienie i ból oczu,
- Swędzenie skóry,
- Występowanie czerwonych, zaognionych plam na kończynach dolnych,
- Powiększenie tarczycy.
W badaniach laboratoryjnych wskazuje się, że u chorych na nadczynność tarczycy występuje większe stężenie wolnej tyroksyny oraz zahamowanie wydzielania TSH.
Diagnoza choroby
Jeśli pacjent zgłasza się do lekarza z niektórymi objawami z powyższej listy, najprawdopodobniej internista skieruje go na badania krwi oraz USG gruczołu tarczycowego. Jeśli nadczynność tarczycy doprowadziła do powstania guzków, należy przeprowadzić ich biopsję w celu sprawdzenia, czy są to zmiany nowotworowe złośliwe.
Jak leczyć nadczynność tarczycy?
Po zdiagnozowaniu u pacjenta nadczynności tarczycy lekarz zaleca odpowiednią kurację leczniczą. Przede wszystkim, choremu zaleca się przyjmowanie leków i preparatów, które będą hamować wydzielanie hormonów przez tarczycę. Jest to leczenie wyłącznie objawowe, nieskuteczne w dłuższej perspektywie czasu. Lekarz może zadecydować o radioterapii pacjenta, polegającej na podaniu mu radioaktywnego jodu, atakującego aktywne komórki tarczycy. Jeśli nadczynność tarczycy jest znaczna i późno zdiagnozowana, można podjąć decyzję o przeprowadzeniu operacji chirurgicznego usunięcia tarczycy.
Komentarze